'ആകാശച്ചെരുവില്‍ നക്ഷത്രങ്ങള്‍ മൂടല്‍ മഞ്ഞിന്റെ ജാലകങ്ങള്‍ നീക്കി
ഭൂമിയെ ഒളിഞ്ഞു നോക്കുന്നു. ലില്ലിപ്പൂക്കളുടെ ചുണ്ടുകളില്‍ പൂപ്പട്ടു
വിരിച്ച ചിത്രശലഭങ്ങള്‍. അപ്പൂപ്പന്‍ താടി പോലെ പറന്നു നടക്കുന്നു
താഴ്‌വരയിലെ മേഘ ശകലങ്ങള്‍. ഒരു പട്ടുനൂല്‍ പുഴുവിന്റെ ആയുസ്സിലൂടെ
ഊര്‍ന്നിറങ്ങി പോകുന്നു സ്വപ്‌നങ്ങള്‍. കണ്ണില്‍ ഒരു കനല്‍ എരിയുന്നതിന്റെ
നീറ്റല്‍. ഇഴ മുറിഞ്ഞു കൊണ്ടൊരു മൗനത്തിന്‍ സ്വനവും മഴ നനഞ്ഞു കൊണ്ട്
ഒരാള്‍ ജാലകത്തിനപ്പുറം വെയില്‍ കൊണ്ട് ദാഹിച്ച പകലിന്റെ ആത്മാവ്.' ചിന്തകള്‍
കൊണ്ടും ഭാഷയുടെ സൗന്ദര്യംകൊണ്ടും പുതുതലമുറയിലെ കരുത്തുള്ള
എഴുത്തുകാരിയായി മാറുകയാണ് ഹണി ഭാസ്‌ക്കരന്‍. പലതും വെട്ടിപ്പിടിക്കാന്‍
നെട്ടോട്ടമോടുന്ന മനുഷ്യരോട്, സ്‌നേഹിക്കുന്നവരെ യാതൊരു
ദാക്ഷിണ്യവുമില്ലാതെ ഇരുട്ടിലേക്ക് വലിച്ചെറിയുന്നവരോട്, നിലനില്പിന്
വേണ്ടി മറ്റുള്ളവരുടെ ഹൃദയത്തിലും ജീവിതത്തിലും മുറിവ് വീഴ്ത്തുന്നവരോട്,
അധികാരത്തിന്റെ ഗര്‍വില്‍ അന്യന്റെ വേരുകള്‍ പറിച്ചു മാറ്റുന്നവരോടും
കാലുറപ്പിച്ച മണ്ണിനെ കുഴിച്ചെടുക്കുന്നവരോടും ശക്തമായ ഭാഷയില്‍
പ്രതികരിക്കുന്നു അവര്‍. ഒപ്പം മനുഷ്യ ജീവിതത്തിന്റെ നൈമിഷികതയെ കുറിച്ചു
ഓര്‍മപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു. കവിതകളിലെ വരികള്‍ ഭാവനക്കപ്പുറം
തിരിച്ചറിവിന്റേയും വിവേകത്തിന്റേയും ഉള്‍ക്കാഴ്ച്ചകള്‍ കൂടിയുള്ളതാണ്. ഓരോ
ബന്ധങ്ങളിലും സൗഹൃദങ്ങളിലും കടന്നു കൂടുന്ന മനുഷ്യനിലെ മനുഷ്യത്വത്തിന്റെ
കവച മണ്ഡലം തിരയുകയാണ് മറവു ചെയ്യാത്ത ശബ്ദങ്ങള്‍ എന്ന ഹണിയുടെ കവിതാ
സമാഹാരം.
ആര്‍ക്കും അടിച്ചമര്‍ത്താന്‍ കഴിയാത്ത, കുഴിച്ചു
മൂടാന്‍ കഴിയാത്ത കാഴ്ചകളും അനുഭവങ്ങളും പ്രതിഷേധങ്ങളുമാണ് കവിതകളില്‍
നിറഞ്ഞു നില്ക്കുന്നത്. വിശന്നു കരയുന്ന അനാഥത്വം അനുഭവിക്കുന്ന പല
സ്ത്രീകളും ഭ്രൂണങ്ങളെ പോലും തന്നില്‍നിന്നും നിഷ്‌കരുണം പറിച്ചെറിയുന്നു.
അവയുടെ ശബ്ദമില്ലാത്ത കരച്ചിലുകളാണ് മറവു ചെയ്യാത്ത ശബ്ദങ്ങള്‍ എന്ന
കവിത. നെഞ്ച് പൊള്ളിക്കരയുന്ന ഒരമ്മ മനസ്സാണ് ഇവിടെ എഴുത്തുകാരിയുടേത്.
തന്റെ ശരികള്‍ ഉറക്കെ വിളിച്ചു പറയുകയും ആ ശരികളെ തന്റെ നിലപാടുകളായി
കാണുകയും ആ നിലപാടുകളെ തന്റെ രാഷ്ട്രീയമായും എഴുത്തിലൂടെ കൊണ്ടുവരികയും
ചെയ്ത പ്രതിഭയുടെ അഗ്നിസ്പര്‍ശമാണ് 'എ ഫയര്‍ ടച്ച്' എന്ന ഇംഗ്ലീഷ് കവിതാ
സമാഹാരം. സി വി രവീന്ദ്രനാഥ് ഈ പുസ്തകത്തിന്റെ ആമുഖത്തില്‍
പറഞ്ഞത് കവിത വായിക്കുന്ന വായനക്കാരന്‍ കവിയത്രിയുമായി പ്രണയത്തിലാകും,
അല്ലങ്കില്‍ അവരുടെ കവിതകളോട് പ്രണയത്തിലാകും എന്നാണ്. 'Afire
touch a collection of poems by Mrs. Honey Bhaskaran, is a heart throb
which can melt thy thoughts into tears and flow unto thy heart as
compassion either you will fall in love with the poetess or with her
poems'.
ഓരോ പുലരിയിലും വഞ്ചനയും ചതിയുമില്ലാത്ത വെട്ടും
കൊലയുമില്ലാത്ത സ്ത്രീ- പുരുഷ ഭേദമന്യേ സ്വാതന്ത്ര്യം അനുഭവിക്കുന്ന
ലോകത്തെ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നുണ്ട് എഴുത്തിലെ ഈ അഗ്നിശലഭം. എവിടെ ജീവിച്ചാലും
ഏതു രാജ്യത്തേക്ക് ജീവിതം പറിച്ചു നട്ടാലും വീട്ടിലേക്കുള്ള വഴി മറക്കാതെ
കൂര്‍ത്ത മുള്ളുകള്‍ നിറഞ്ഞ വഴികളില്‍ ഒരു കൈ തന്ന് കൂടെ നടന്നവരെയും
അനുഭവങ്ങളുടെ തീവ്രമായ വേദനകളില്‍ പിടയുമ്പോള്‍ ചേര്‍ത്ത് പിടിച്ചവരേയും
ഒരു നോട്ടം കൊണ്ടുപോലും സ്‌നേഹത്തിന്റെ കരുതല്‍ തന്നവരെയും
മറക്കാതിരിക്കാന്‍ എഴുത്തുകാരി ശ്രമിക്കുന്നു. 'വീട്ടിലേക്കുള്ള വഴി' എന്ന
കവിതയും 'അക്ഷരക്കറ്റ' എന്ന ആദ്യ കവിതാ സമാഹാരവും അതാണ് നമ്മോടു പറയുന്നത്.
അക്ഷരക്കറ്റയുടെ ആമുഖം എഴുതിയിരിക്കുന്നത് മലയാളഭാഷാ പാഠശാല ഡയറക്ടര്‍
ഭാസ്‌ക്കരപ്പൊതുവാളാണ്. അരക്ഷിതമായ കുട്ടിക്കാലവും ഭയവും
വേദനയും മനസ്സിന്റെ അനാഥത്വവും ഒറ്റപ്പെടലുകളുടെ തുരുത്തിലേക്ക്
കൊണ്ടുപോയതും അമ്മയുടെ കണ്ണുകളില്‍ എപ്പോഴും പെയ്തു നിറഞ്ഞ മഴയും
അതിജീവിതത്തിനുള്ള കരുത്തു പകര്‍ന്നു. കൂടെ സഞ്ചരിക്കാന്‍,
സാന്ത്വനിപ്പിക്കാന്‍ തളര്‍ന്ന മനസ്സിന് കരുത്ത് നല്കാന്‍ അമ്മ വായിച്ചു
തന്ന പുസ്തകങ്ങളും ഊര്‍ജ്ജമുള്ള കഥാപാത്രങ്ങളും വായനയിലേക്കുള്ള വഴി
തിരിച്ചു വിട്ടതും പുസ്തകങ്ങളിലൂടെ പറയുന്നുണ്ട്.
വേദനകളെ
കവച്ചു വെക്കാന്‍ വായനയുടെ ഭ്രാന്തമായ ലോകത്തേക്ക് പ്രവേശിക്കുകയും
മനസ്സിന്റെ സംഘര്‍ഷങ്ങള്‍ ഓരോന്നും പുറന്തള്ളാന്‍ എഴുത്തിലേക്ക് അഭയം
തേടിയതായും ഹണി പറയുന്നു. 'അഗ്നിപുത്രി' എന്ന കവിതയിലൂടെ സമൂഹത്തോട്
വിളിച്ചു പറയുന്നത് ഇങ്ങനെയാണ്:
'ഞാന്‍ അഗ്നിയായും കടലായും
നിങ്ങള്‍ക്ക് മുമ്പില്‍ പാഞ്ഞെത്താം
ആഞ്ഞു വീശുന്ന ചിന്തയുടെ തിരമാലകളില്‍ കുടുങ്ങി
പലര്‍ക്കും ശ്വാസം മുട്ടാം
വികലമായ ഭൗതിക ഭ്രമങ്ങള്‍ക്കെതിരെ
തീപ്പന്തങ്ങള്‍ എറിഞ്ഞേക്കാം'
അനുഭവങ്ങള്‍
വിഷയമാക്കി കാണുന്ന കാഴ്ചകള്‍, നേരിട്ടുള്ള കേള്‍വികള്‍, മറ്റുള്ളവരുടെ
അനുഭവങ്ങള്‍ കവിതയിലൂടെ പങ്കു വെക്കപ്പെടുമ്പോള്‍ ആ വേദനകള്‍
വായനക്കാരന്റേതും കൂടിയാവുകയാണ്. വായനക്കാരും അതിലൊളായി മാറുകയാണ്.
ദുരനുഭവങ്ങളുടെ പിടച്ചിലിലും ആക്രമിക്കപ്പെടുന്നവരുടെ നിസ്സാഹായതയില്‍
അക്ഷരങ്ങളുടെ ആര്‍ദ്ര സ്പര്‍ശത്താല്‍ അവരുടെ മുറിവുകളില്‍ തലോടുകയാണ്.
ബന്ധനങ്ങളുടെ
തുടലുകള്‍ പൊട്ടിച്ചെറിയാന്‍ കഴിയാതെ പലയിടങ്ങളിലും
നിസ്സഹായയായിപ്പോകുന്ന, മനഃപ്പൂര്‍വ്വം പുഞ്ചിരികള്‍ ചുണ്ടിലൊട്ടിച്ചു
വെക്കേണ്ടി വരുന്ന, പുഞ്ചിരികളുടെ പൂക്കാലം കൊണ്ട്, സൗഹൃദങ്ങളുടെ
ശിശിരംകൊണ്ട് ജീവിതത്തിന്റെ, ആത്മാവിന്റെ, വേനലിനെ മറച്ചു പിടിക്കേണ്ടി
വരുന്ന അനേകം പൊയ്മുഖങ്ങള്‍ എടുത്തണിയേണ്ടി വരുന്നവരുടെ ജീവിതം കവിതകളിലൂടെ
വരച്ചിടുന്നു.
'നിന്റെ അടുത്ത് എത്തുമ്പോള്‍
ഞാനൊരു മഞ്ഞുമലയാകും
ഉരുകിയൊലിച്ചു ഞാനൊടുവില്‍ വന്നു ചേരുക
നിന്റെ കാല്‍ ചുവട്ടിലാണ്'
സ്‌നേഹത്തിന്
വേണ്ടിയുള്ള കാത്തിരിപ്പ്, അനാഥത്വത്തിന്റെ വേദന, കാട്ടുതേന്‍ പോലുള്ള
പ്രണയത്തിന്റെ ഉന്മാദാവസ്ഥ എടുത്തു കാണിക്കുന്ന മനോഹര വരികളാണിത്.
പ്രണയം
എന്നത് സുന്ദരമായ ഒരവസ്ഥയാണ്. ഞാനറിഞ്ഞ ഹൃദയം കൊണ്ട് ഏറ്റവും സുന്ദരിയായ
പ്രണയിനി, ഞാന്‍ തന്നെയാണ്. പ്രണയിക്കുന്ന പുരുഷനോടൊപ്പം
നില്‍ക്കുന്നവളായിരിക്കണം യഥാര്‍ഥ പ്രണയിനി. 'എന്റെ പ്രണയം കാട്ടുതേന്‍
പോലെയാണ്. അതില്‍ വസന്തങ്ങള്‍ അലിഞ്ഞു ചേര്‍ന്നിരിക്കുന്നു' എന്ന
മാധവിക്കുട്ടിയുടെ വരികള്‍ ഹണി എപ്പോഴും ചേര്‍ത്ത് പിടിക്കുന്നു.
സ്‌നേഹിക്കുന്ന പുരുഷന്റെ ഹൃദയത്തിന് ചുറ്റിലും വണ്ടുപോലെ മൂളിപ്പറക്കുന്ന
അവന്റെ വേനലിന് ചുറ്റിലും മഞ്ഞുമല പോലെ ഉരുകി ലയിക്കുന്ന, കടല്‍ പോലെ
ആര്‍ത്തിരമ്പിയും പുഴ കടലിനോടു സംഗമിക്കുന്ന പോലെ ഭദ്രവും തീഷ്ണവുമായ
പ്രണയം. പ്രണയത്തിനു ശരിയും തെറ്റുമില്ല. പ്രണയിക്കുന്നവര്‍ക്ക് കാലവും
ദേശവുമില്ല. പ്രായവും പരിധിയുമില്ല. വിധേയപ്പെടാതെ, കീഴടക്കാതെ ഒറ്റ
ബിന്ദുവിലേക്ക് ആത്മാവും മനസ്സും ഒന്നായിത്തീരുന്ന അവസ്ഥ. പ്രണയം
മനുഷ്യനോടു തന്നെ ആവണമെന്നില്ല. പ്രകൃതിയോടാവാം, ആകാശത്തോടാവാം.
പ്രണയമില്ലാത്ത എഴുത്തിന് നിലനില്പില്ല. പ്രണയത്തിന്റെ താഴ്‌വരയിലേക്ക് ഹണി നമ്മെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോകുന്നത് ഇങ്ങനെയാണ്.
'വരൂ, നമുക്കൊരിടം വരെ പോകാം
പ്രണയത്തിന്റെ മുന്തിരി കായ്ച്ച
ചെറി മരങ്ങള്‍ക്കിടയിലൂടെ
പ്രണയിതാക്കളുടെ താഴ്‌വരയിലേക്ക്
പ്രണയം നഷ്ടപ്പെട്ടവരുടെ ആത്മാക്കള്‍
നഗ്നരായി നടക്കുന്ന
ആ കൊച്ചു നഗരങ്ങളിലേക്ക്
നമ്മുടെ ഹൃദയങ്ങള്‍ കൈ കോര്‍ക്കട്ടെ
വിരലുകള്‍ പുതിയ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ തിരയട്ടെ
ചുംബനങ്ങളില്‍ ഞെട്ടറ്റു പോകാതെ
ചുണ്ടുകള്‍ പ്രണയത്തിന്റെ
സമ്മാനങ്ങള്‍ കൈ മാറട്ടെ
നമ്മുടെ പ്രണയത്തിന്റെ
സംഗീതം കേട്ട്
നക്ഷത്രങ്ങള്‍ കണ്‍ചിമ്മും
രാത്രിയുടെ കിരീടത്തില്‍ രത്‌ന കല്ലുകള്‍ പോല്‍
നക്ഷത്രങ്ങള്‍
പരസ്പരം മുഖം കണ്ടിരിക്കാന്‍
വെളിച്ചം തൂവും നിലാവ്'.
പ്രണയിച്ച
പെണ്‍കുട്ടി മരിച്ചു പോയിട്ടും ആ മരണം ഉള്‍ക്കൊള്ളാന്‍ കഴിയാതെ
സെമിത്തേരിയിലെ പെട്ടി അടയ്ക്കുമ്പോള്‍ മാത്രം ഇനി ഒരിക്കലും അവള്‍
തിരിച്ചു വരില്ല എന്നോര്‍ത്ത് കരയുന്ന പ്രണയിതാവിന്റെ ദുഃഖം ''I didn't cry
when she died' എന്ന കവിതയില്‍
I didn't cry when she died
But she was scared of the crowd
So I waited till they
were about to seal the coffin
But,
She didn't open her eyes
then I realized
She would never come back
all the people had gone
I sat near the grave
eyes raining tears
she was my love
കൂട്ടിലകപ്പെട്ട
പക്ഷി 'A captured parrot' പറയുന്നത് സ്വര്‍ണ്ണക്കൂട്ടില്‍ വളരുമ്പോഴും ഈ
ലോകം കാണാന്‍ സ്വാതന്ത്ര്യം ഇല്ലാതെ ജീവിക്കേണ്ടി വരുന്ന മനുഷ്യരെ
കുറിച്ചാണ്.
I buried your dreams
in a cage
and,
I felt my beating veins
all the time your death tugged my emotions
with a silent look
നിരായുധരുടെ
വേദനകളെ കുറിച്ചും കൊല ചെയ്യപ്പെടുന്നവരെ കുറിച്ചും മനുഷ്യ
ജീവിതത്തിനുമേല്‍ കപട രാഷ്ട്രീയ അധിനിവേശത്തെ കുറിച്ചും പറയുന്ന വരികളാണ്
'എന്റെ കണ്ണുകള്‍ക്ക് പനിക്കുന്നു' എന്ന കവിത.
'ഒഴുക്ക് നിലയ്ക്കാത്ത ഒരു നദിയായ്
നിന്റെ ചുവന്നു കലങ്ങിയ മിഴികള്‍'
ഉപാധികളില്ലാത്ത
എഴുത്ത്, അടിച്ചമര്‍ത്തപ്പെടുന്ന ചിന്തകള്‍ക്ക്, വേദനകള്‍ക്ക് ചേക്കേറാന്‍
ഭദ്രമായ ഹൃദയത്തിന്റെ ചില്ല ആഗ്രഹിക്കുന്ന, സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ക്ക്
വിരിഞ്ഞിറങ്ങാന്‍ അഭയകേന്ദ്രം തിരയുന്ന 'മാത്ര' എന്ന കവിത. നോവിക്കുന്ന
മുറിവുകളില്‍ നിന്നും പുറത്തു കടക്കാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്ന മുഷിഞ്ഞ മുഖംമൂടി
ഊരി എറിയാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്ന വെമ്പലുകളാണ്. ആര്‍ദ്രവും സ്‌നേഹമസൃണവുമായ ഒരു
ഹൃദയവും കാണാം. തൂവല്‍ത്തുമ്പില്‍ പ്രഭാത തുഷാരം പോലെ എഴുത്തുകാരി അത് ഈ
കവിതയിലൂടെ ഓര്‍ത്ത് വെക്കുന്നു.
'ഉള്ളം നോവിക്കുന്ന മുറിവുകളില്‍ നിന്നും
എനിക്ക് പുറത്തു കടക്കണം
ഈ മുഷിഞ്ഞ മുഖംമൂടി
ഊരിയെരിയണം
എനിക്ക് സ്‌നേഹിക്കണം നിന്നെ
ഉപാധികളില്ലാതെ
ഒടുവില്‍ നിന്റെ വേരുകളിലേക്ക് തന്നെ
മടങ്ങണമെനിക്ക്
മണ്ണിലേക്ക് കൈകളാഴ്ത്തി നില്ക്കുന്ന
മൃത്യുവിന്‍ മരവള്ളികളില്‍ കൂടി
വന്നിടത്തേക്കു തന്നെ'.
ഒരു
കാലത്ത് മനുഷ്യന്റെ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ പേറി ഒഴുകിയിരുന്ന പുഴകളും കടലും ഇന്ന്
ജീവിക്കുന്നവുടെ വിസര്‍ജ്യങ്ങള്‍ പേറുന്ന അവസ്ഥയെ കുറിച്ചു എഴുത്തുകാരി
വേവലാതിപ്പെടുന്നു. ഭൂമി വിവസ്ത്രയാക്കപ്പെടുമ്പോള്‍ അതിലുള്ള വേദന.
നഗരവത്കരണം ഗ്രാമനന്മയെ കൊള്ളയടിക്കുമ്പോള്‍ നീറുന്ന ഒരു കവി മനസ്സ്.
വരണ്ടു പോയ പുഴയും നികത്തപ്പെട്ട വയലും മഴുവിന്റെ മുറിവേറ്റ മരവും
പ്രകൃതിക്ക് മേല്‍ മനുഷ്യന്റെ കടന്നാക്രമണങ്ങളുടെ ചിത്രങ്ങള്‍
കാണിക്കുമ്പോള്‍ കവി വേദന കൊണ്ട് പറയുന്നതിങ്ങനെയാണ്:
'നിനക്ക് വിലയ്ക്ക് വാങ്ങുവാനിനി
മഴ ബാക്കിയില്ല
മഴ പെയ്യിക്കുവാന്‍
മരങ്ങള്‍ ബാക്കിയില്ല.
അടുപ്പില്‍ പുകയ്ക്കാതെ നോക്കുക
നേരിനായി ക്ഷോഭിക്കുന്നവന്റെ
മനസ്സും തലച്ചോറും'.
പ്രകൃതിയെപ്പറ്റിയും
കാടിന്റെ കണ്ണുനീരിനെയും പറ്റി പറയുന്ന കവിത. ഒരു വനഭൂമി തരിശായി
മാറുമ്പോള്‍ പുല്‍മേടുകള്‍ക്ക് തീ വെക്കുമ്പോള്‍ വെന്തുമരിക്കുന്ന ജീവികളെ
കുറിച്ചും മൃഗങ്ങളെ കുറിച്ചും പക്ഷികളെ കുറിച്ചും ഒരിക്കലും തിരിച്ചു
പിടിക്കാന്‍ കഴിയാത്ത നഷ്ടങ്ങളെ കുറിച്ചും ശക്തമായി പ്രതിഷേധിക്കുന്ന
കവിതയാണ്
'dont dare to do'
'The dead trees
the thirsting river beds
dry fields,
jungles without noise
silent like the grave
skeletons of destiny'
കാവി
വസ്ത്രത്തില്‍ കാപട്യം മൂടി സമൂഹത്തെ വഞ്ചിക്കുന്ന ആള്‍ദൈവങ്ങളോടും
മനുഷ്യത്വം മറന്നു പരസ്പരം വാളെടുക്കുന്നവരോടും 'ആള്‍ദൈവങ്ങള്‍' എന്ന
കവിതയിലൂടെ പ്രതികരിക്കുന്നു:
'കാവി വസ്ത്രത്തില്‍
കാപട്യം മൂടി
ഭജന പാടും ചില
ദൈവ പുരോഹിതര്‍'.
പ്രവാസികളെ കുറിച്ചു പ്രതിപാദിക്കുന്ന കവിതയാണ് 'അറവു ശാലയിലെ ഒട്ടകങ്ങള്‍'.
'ദൈന്യതയുടെ നിശാ ശലഭങ്ങള്‍
കണ്ണുകളില്‍ നിന്നും കൂടൊഴിഞ്ഞു
ഉച്ചിയിലെ നരച്ച ചില്ലകളില്‍
ചേക്കേറി തുടങ്ങും
അകിടിലെ പാല്
കറന്നെടുക്കുന്ന ബന്ധുക്കള്‍
പിന്നീട് ചോരയും
ഊറ്റാന്‍ തുടങ്ങും'.
സ്ത്രീമാംസം
ഭക്ഷിക്കാന്‍ ഇരകളെ തേടുന്ന ചില മനുഷ്യര്‍. മനുഷ്യമനസ്സിന്റെ നേരിനും
നന്മയ്ക്കും വില കൊടുക്കാത്ത മൃഗമായി മാറുന്ന ആളുകളെ കുറച്ച് ചെയ്യാത്ത
തെറ്റിന്റെ പേരിലും സമൂഹത്തിന്റെ കപട സദാചാരത്തിന് ഇരകളായി ജീവിക്കേണ്ടി
വരുന്നവരുടെ ജീവിതം പറയുന്ന 'അഭിസാരികയല്ല ഞാന്‍' എന്ന കവിത ആരെയും
ഇരുത്തിച്ചിന്തിപ്പിക്കും.
'അവളുടെ നളിന നേത്രങ്ങളില്‍
ഉച്ച സൂര്യന്‍ ചുട്ടു പഴുത്തിരുന്നു
അവളുടെ തലച്ചുമടില്‍
മണ്‍കുടങ്ങള്‍
വരണ്ട ഹൃദയം കാണിച്ചു കരഞ്ഞു
അവളുടെ മാംസം ഭക്ഷിച്ചവര്‍
മറ്റൊരിരയെ തിരയുന്നുണ്ടാവണം'
മദ്യം
മണക്കുന്ന രാത്രികള്‍ക്ക് തൊട്ടുകൂട്ടാന്‍ സ്ത്രീ ശരീരങ്ങള്‍ തിരയുന്ന,
വിയര്‍പ്പിന്റെ ഗന്ധം രുചിക്കുന്ന, നിലവിളികളെ കൂട്ടിലടക്കുന്ന
പുരുഷാധിപത്യത്തെ കുറിച്ചും നഗര നഗ്നതയെ കുറിച്ചും 'രാത്രികളുടെ തടവുകാര്‍'
'ലഹരി പിടിച്ച കണ്ണുകളുമായി
തുറിച്ചു നോക്കുന്ന നഗരം
നിങ്ങള്‍
രാത്രികളുടെ തടവുകാര്‍
നിശാ നൃത്തം ചെയ്യുന്ന
നഗരത്തിരക്കുകള്‍
തെരുവിന്‍ ഉടുവസ്ത്രം ഊരി
നഗ്നത കണ്ടു രസിക്കുന്നു
രാത്രികള്‍
മദ്യം മണക്കുന്ന രാത്രികള്‍ക്ക്
ഒപ്പം രുചിക്കാന്‍
പെണ്മണം
മുടന്തന്‍ കാലും ഏന്തി വലിച്ചു
മുന്നേ നടക്കുന്ന
ഏകാന്തത'.
ഹൈകു
കവിതയില്‍ പരീക്ഷണം നടത്തുന്ന യുവ തലമുറയില എഴുത്തുകാരില്‍ ശ്രദ്ധേയയാണ്
ഹണി. ഹൈക്കു അസോസിയേഷന്‍ ഓഫ് ഇന്ത്യ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച 'കൈക്കുടന്നയിലെ
കടല്‍' എന്ന ആന്തോളജിയില്‍ ഏകദേശം ഇരുപത്തഞ്ചോളം ഹൈക്കു കവിതകള്‍
ഹണിയുടേതും പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്. അതില്‍ ചിലത്.:
'പൂവായ പൂവെല്ലാം
പൂക്കളത്തിലേക്ക്
ചിറകറ്റ് വസന്തം'
'പൂവെന്ന് നിനച്ച്
ഇറുത്തെടുത്തതൊരു
ശലഭച്ചിറക്'
'ജാലകപ്പടിമേല്‍
പ്രണയമന്ത്രങ്ങളുതിര്‍ത്ത്
അരിപ്രാവുകളുടെ കുറുകല്‍'
'പുല്‍ത്തകിടിമേല്‍
ചിത്രകമ്പളം വിരിച്ച്
ശലഭങ്ങള്‍'
'രാവില്‍
നിലാവിന് മുഖം നോക്കി
ഒഴുകുന്നു പുഴകള്‍'
പ്രവാസ ജീവിതത്തിന്റെ ആഴവും പരപ്പും ഹൃദയ സ്പര്‍ശിയായി അനാവരണം ചെയ്ത കഥയായിരുന്നു 'വേര് മുറിഞ്ഞ വേനല്‍ മരങ്ങള്‍'. സമൂഹത്തില്‍
നടന്നു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന സംഭവ വികാസങ്ങള്‍ ഉള്‍ക്കൊണ്ട് എഴുതിയ ഒരുപാട്
കവിതകളും ലേഖനങ്ങളും വര്‍ത്തമാനം ഉള്‍പ്പെടെയുള്ള ആനുകാലികങ്ങളില്‍
പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്. അകം മാഗസിനില്‍ വന്ന മലാലയെ പറ്റിയുള്ള കവിതയും
ദല്‍ഹി പീഡനത്തിരയായ പെണ്‍കുട്ടിയെ പറ്റിയുള്ള കവിതയും ഏറെ
ശ്രദ്ധിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. ഇസഡോറ ഡങ്കനെ കുറിച്ചും മാര്‍ത്ത ഹില്ലേഴ്‌സിനെ
കുറിച്ചും ഗസയെ കുറിച്ചും മാധവിക്കുട്ടിയെ കുറിച്ചും കവി ശൈലനെ കുറിച്ചും
ആദിവാസികളുടെ ദുരിതജീവിതത്തെ പറ്റിയും ഹണി എഴുതിയ ലേഖനങ്ങളില്‍ ചിലത്
മാത്രം. കാപട്യത്തിന്റെ പൊയ്മുഖമണിഞ്ഞു നടക്കുന്ന, പണം കൊണ്ടും
അധികാരം കൊണ്ടും സ്വന്തം നഗ്നത മറച്ചു പിടിക്കുന്ന മനുഷ്യരെ വാക്കുകളുടെ
ചാട്ടുളികള്‍ കൊണ്ട് എഴുത്തുകാരി എഴുത്തിലൂടെ ചുഴറ്റി അടിക്കുകയാണ്.
വേദനകള്‍ സ്വപ്‌നങ്ങളെ നീലിപ്പിക്കുമ്പോഴും പ്രതികരണങ്ങള്‍ക്ക് അന്ത്യ
കൂദാശ ചൊല്ലാന്‍ പലരും മത്സരിക്കുമ്പോഴും അതിന്റെ വേലി പൊളിച്ചു
ഒറ്റച്ചിറകുമായി പൊരുതുകയാണ് എഴുത്തിലെ ഈ സ്വതന്ത്ര പറവ, ഒറ്റച്ചിറകുള്ള
പക്ഷി. അക്ഷരക്കറ്റ, എ ഫയര്‍ ടച്ച്, മറവു ചെയ്യാത്ത ശബ്ദങ്ങള്‍
എന്നീ സ്വതന്ത്ര സമാഹാരങ്ങളും കൈക്കുടന്നയിലെ കടല്‍, പെണ്‍യാത്രികള്‍,
കവിതായനം, നൂറ്റൊന്നു കവിതകള്‍, പെണ്‍പ്രവാസം, മഴക്കവിതകള്‍, പരിസ്ഥിതി
കവിതകള്‍, ഇലകള്‍ പച്ച പൂക്കള്‍ മഞ്ഞ, മഴയോര്‍മ, ഫേസ് ബുക്ക് പ്രണയകവിതകള്‍
തുടങ്ങി നിരവധി അന്തോളജികളിലും സൃഷ്ടികള്‍ പ്രസിദ്ധീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്.
പി
കെ ഗോപി അവതാരികയില്‍ പറഞ്ഞത് പോലെ 'ഉള്ളം നോവിക്കുന്ന മുറിവുകളില്‍
തൊട്ടുപുരട്ടുന്ന ആശ്വാസ ലേപനം പോലെ ലളിത പദങ്ങള്‍ കാവ്യാകാശത്തിന്റെ
അകലങ്ങളില്‍ നിന്ന് പെയ്തിറങ്ങുന്നു. പുല്ലിലും പൂവിലും നിശ്വാസം ചേര്‍ത്ത്
പിടിക്കുന്ന പ്രണയ താളത്തിന്റെ സ്വപ്ന ബീജങ്ങള്‍ക്ക് ഈ വര്‍ഷ മേഘങ്ങളുടെ
കൂടുതല്‍ ശേഖരം വേണം. കരുണയുടെ കാതല്‍ കാത്തുസൂക്ഷിക്കുന്ന കവിയുടെ സ്‌നേഹ
ചക്രവാളം കൂടുതല്‍ കാന്തിമഹിമയുള്ള നക്ഷത്രോദയങ്ങള്‍ക്ക് സാക്ഷ്യം
വഹിക്കുമെന്നെനിക്കുറപ്പുണ്ട്. ശിഥിലമായ സംസ്‌കാരത്തിന്റെ വ്യത്യസ്ത
തലങ്ങളെ തൊട്ടുഴിഞ്ഞുണരുന്ന പുത്തന്‍ കവിതയുടെ ഈ സ്വതന്ത്ര പറവയ്ക്ക്
ചിറകുകളുടെ ശക്തിയും ചിന്തയുടെ സൗന്ദര്യവും ജീവിതത്തിന്റെ ദര്‍ശനവും ഉത്തമ
കവിതയുടെ ആശ്ലേഷവും ലഭിക്കട്ടെ.
